5de verslag B.A, Iguazu, Amazone, Otavalo,17-02-14

Hallo allemaal,
3 februari zit ik weer in een warm gebied en dat dank zij een vlucht van 3 uur van Ushuaia naar Buenos Aires. De reis is net zo afwisselend als het weer. Ik verveel me geen moment. En het reisprogramma is ook niet te overbeladen want er zitten genoeg rust momenten in. Het is echter in B.A. wel vroeger donker namelijk om 20.30 uur i.p.v. om 22.30 uur in Ushuaia.
In het begin van mijn vakantie heb ik getracht om te skypen met diverse mensen, doch op een kort contact na met Jose, zonder resultaat. Als het gelegen kom zal ik nog wel eens een poging wagen, rekening houdend dat het hier 4 uur vroeger is dan in Nederland en de internet verbinding niet altijd optimaal is. Maar dank zij mijn e-mail en mijn weblog blijven we wel goed in contact met elkaar. Al kan ik mijn binnenkomende e - mails wel lezen maar niet beantwoorden via mijn gewone e - mail adres. Zo nodig kan ik wel mijn g - mail gebruiken.

Maandag 3 februari:
Na het bezoek aan het internetcafé, waar ik de foto's van Antarctica op mijn weblog zet, loop ik in 75 min. naar de luchthaven. De temperatuur is zo'n 18 graden en het is licht bewolkt: lekker wandel weer! Op de luchthaven hoor ik dat de vlucht naar Buenos Aires 2 uur vertraging heeft. Maar ik kom de tijd goed door met mijn tablet en een (trage) wifi verbinding en met diverse mensen van de Antarctica cruise die ook op de luchthaven zijn. Zittend in het vliegtuig zie ik dat het is gaan regenen, dus ik ben net op tijd weg. Om 19.30 uur kom ik in Buenos Aires aan. Het is een kleine luchthaven en het wordt niet aangegeven op welke lopende band de bagage aankomt, waardoor de mensen van de ene naar de andere band lopen en het een lichte chaos is. Met de taxi word ik naar hotel Two in de binnenstad gebracht. Het is een mooi en modern hotel met airconditioning, flat screen T.V., badkamer, kluis en Wifi.

Dinsdag en woensdag 4 en 5 februari;
Het is warm ca. 30 graden en m.n. 's ochtends zonnig in Buenos Aires.
Ik kom tot de ontdekking dat ik het snoertje van mijn fototoestel in de geheugenkaart van het internetcafé in Ushuaia heb laten zitten. Dit is wel goed balen, want nu kan ik mijn fototoestel niet meer opladen en geen foto's op de computer zetten. Ik ga diverse fototoestel winkels af, maar nergens hebben ze een snoertje voor mijn Samsung toestel. Gelukkig kan ik wel een apparaatje kopen waarmee ik mijn accu/batterij kan opladen en ga er van uit dat de internetcafés een memory card voor me hebben. Ook weer opgelost!
Door de enorme inflatie van de Argentijnse pesos kun je hier momenteel op straat tegen een hoge koers euro's en dollars wisselen. Normaal vind ik het link om op straat geld te wisselen, maar het verschil met de bank en wisselkantoren is zo groot dat ik het risico wel heb genomen. Voor 1 euro geeft de bank 10,50 pesos en op straat 15.50 pesos, en voor 1 dollar 7.80 pesos resp. 12.20 pesos. Ik heb hiervoor wel een wat oudere en vertrouwd uitziende man uitgezocht. En het is goed verlopen!
De rest van de 2 dagen heb ik lopend, aan de hand van een plattegrond de stad verkend. Het is vrij makkelijk aangezien alle straten horizontaal of verticaal door de hele stad lopen, waardoor je in een straat met een bepaald naam helemaal van noord naar zuid of van oost naar west kunt volgen zonder dat die van naam veranderd. Zo bezoek ik op op Plaza Mayor het regeringsgebouw, May Square, Cass Rosada (werk vertrekken voor de president) en de kathedraal Metropolitane.De obelisk van 68 meter hoog, het nationaal congres, de overdekte Telmo markt en het Colon theater.
Ook loop ik naar de wijk Recoleta waar het beroemde kerkhof is gelegen waar Eva Peron ligt begraven, de Pilar kerk en Buenos Aires Design (hypermodern winkelcentrum). In de wijk Retira bevindt zich de haven met dure cruise schepen en zeilboten en moderne hoge torenflats. Ook de visserswijk Boca heb ik bezocht, waar de tango is ontstaan, kleurrijke huizen staan en waar Maradona gevoetbald heeft. Vroeger waren J.Peron en E.Peron en Maradona de 3 belangrijkste personen, maar nu zijn dat Meddi, Paus Franciscus en Maxima. Doch Maxima wordt in Argentinië niet zo bewonderd als in Nederland, men vindt hier dat ze te veel kapsones heeft en zich aanstelt.
Na 2 mooie dagen, waarop het een genot is om buiten te zijn, gaat het 's avonds regenen en blijft het de hele nacht regenen.

Donderdag 6 januari:
Vandaag vlieg ik naar Iguazu. Ik ga op tijd weg uit Buenos Aires. Het regent 's ochtends nog steeds. Op de luchthaven hoor ik dat de vlucht van 9.05 uur gecanceld is en dat de volgende vlucht pas om 13.20 uur gaat. Als compensatie krijg ik bonnen voor een ontbijt en lunch welke ik kan gebruiken in het restaurant van de luchthaven. Ik troost me met de gedachte dat het buiten toch slecht weer is en ik gebruik mijn tijd met het beschrijven van mijn belevenissen en het updaten van mijn Spaans. Al kan ik geen gebruik maken van de wifi. Het zit vandaag allemaal een beetje tegen. De vlucht gaat uiteindelijk pas om 13.45 uur. Vervolgens verschijnt mijn tas niet op de lopende band (gelukkig vind ik hem later wel terug terug bij het bagagedepot ). Dan staat op de luchthaven in Iguazu niemand mij op te wachten die me op komt halen en moet ik de verantwoordelijke reisorganisatie bellen. Dan blijkt er een oranje micro bus voor de deur te staan die meerdere reizigers oppikt. Aangekomen bij hotel los Helechos kunnen ze mijn boeking niet vinden. Gelukkig heb ik een kopie van alle reserveringen bij me en krijg ik toch een kamer. Maar het is hier in Iguazu bloed heet , meer dan 40 graden, en de air conditionair werkte niet goed op mijn kamer. Maar dat werd gelukkig ook hersteld. Na het aantrekken van iets luchtigers ga ik het stadje verkennen. Ook allemaal souvenir winkels, restaurants en hotels. Ik kom nog Duitse mensen van de Antarctica cruise tegen. Het is hier weer vroeger donker namelijk rond 19.45 uur. Gelukkig heeft het hotel een zwembad waar je heerlijk wat verkoeling kunt vinden, ook 's avonds. Ik leer een aardig echtpaar uit Buenos Aires kennen: hij is reumatoloog en zij apotheker en we voeren heel wat gesprekken in mijn beste spaans.

Vrijdag 7 februari
Om 7.00 uur zit ik aan het ontbijt. De Argentijnen zijn zoet aangelegd: zoete croissantjes, cake, erg gezoete yoghurt, fruit en sap: dit staat me een beetje tegen. De ochtend begint met een beetje regen en het is bewolkt, maar weldra komt de zon door en is het weer bloed heet, 42 graden. Zelfs voor mij is dit niet meer aangenaam. Vandaag ga ik met de bus naar de Argentijnse zijde van de Iguazu watervals/cataratas. Als buitenlander betaal ik ook hier de dubbele entree prijs in vergelijking met de Argentijnen. Maar het is de moeite waard. Eerst gaan we met een treintje de Devils throat waterval bekijken en vervolgens kun je via de superiors en Inferiore trail de andere watervallen bekijken. In totaal zijn er 275 watervallen waarvan 75% in Brazilië. Op sommige plekken heb ik mijn ponsjoo aangedaan want anders word je hartstikke nat. Het was zo indrukwekkend dat ik enkele malen een korte film opname heb gemaakt met mijn foto camera. Hier en daar zagen we cohiba/coats, toekans en aerial acrobats vogels. 's Avonds was het weer een genot om een plons in het zwembad te doen en een heerlijk ijsje te nemen. Helaas werkte mijn airconditionair weer niet optimaal en lag ik te zweten in bed.

Zaterdag 8 februari:
Vandaag gaat de bus naar de Braziliaanse zijde van de Iguazu watervallen. Een deel van het internationale bus gezelschap was hetzelfde als gisteren waardoor er een leuk contact was. Nu heb ik ook een Braziliaans stempel in mijn paspoort dank zij dit dagtochtje. De watervallen zijn nu van nog dichterbij te bekijken. Wat een oorverdovend en oog verbindend geweld !! De film en foto's laten het zien. Daarna bezoek ik nog het vogelpark (parque des aves). Hier zie je zeer zeldzame dieren zoals pelikanen, uilen, toekans, arends, crou/grands (?). Op de terugweg vergat de chauffeur het paspoort van mij en een Israëls meisje af te stempelen bij de douane waardoor we terug moesten naar de grens overgang. De bewoners van de omliggende landen hebben een pasje en hoeven niets af te laten stempelen i.v.m. een bijzondere overeenkomst tussen deze zuid Amerikaanse landen.

Zondag 9 februari:
Vandaag ga ik weer terugvliegen naar Buenos Aires. Aangezien mijn vlucht om 13.40 uur zou gaan werd ik om 11.45 uur met een taxi busje opgehaald en kon ik daarvoor nog heerlijk zwemmen, ontbijten en mijn weblog bijwerken in de schaduw bij het zwembad. Maar ook nu heeft de vlucht 2 uur vertraging en dood ik mijn tijd met het lezen van het actuele nieuws van Nederland op mijn tablet dank zij de wifi verbinding op de luchthaven. Het ticket voor de vlucht naar Quito morgen kreeg Ik ook al op de luchthaven van Iguazu. In Buenos Aires overnacht ik weer in hotel Two. Ik kan nog net de zondag markt in de straat Defensa meemaken.

Maandag 10 februari:
Ik heb nog 270 Argentijnse pesos over waarvoor ik 3 C.D.'s met muziek en 2 D.V.D's van Argentinië en body lotion kan kopen (mag niet te veel wegen want ik moet het nog 1,5 maand meeslepen. Gezien mijn verblijf in het Amazonegebied m.i.v. overmorgen moet ik vandaag beginnen met het slikken van mijn malaria pillen Malerone. Om 17.15 uur vertrekt het vliegtuig naar Quito (hoofdstad van Ecuador). Ik heb aan deze plaats niet zo'n goede herinneringen aangezien ik hier 3 jaar geleden berooft ben. Het vliegtuig maakt een tussenlanding in Guaquil en om 23.30 uur landen we in Quito (hier is het 2 uur vroeger dan in Argentinië, dus eigenlijk is het voor mij 1.30 uur in de nacht). Dank zij een aantal Afrikanen waarvan de papieren niet in orde waren duurde het extra lang voordat we door de douane waren. Toen met de taxi naar het hotel San Carlos, dicht bij de luchthaven en om 1.30 uur lag ik weer in een ander bed.

Dinsdag 11 februari:
Het werd een korte nacht want om 7.15 uur kwam dezelfde aardige taxichauffeur van gisterenavond mij weer ophalen om mij weer naar de luchthaven van Quito te brengen voor de vlucht naar Lago Agrio in het Amazone gebied in Oost Ecuador. Het is hier weer wat frisser dan in Argentinië namelijk 19 graden en je ziet hier veel meer "indigenas" (Indianen). Het regent fors in Lago Agrio en we krijgen een paraplu aangeboden als we uit het vliegtuig stappen en naar de aankomsthal moeten lopen. Vervolgens rijden we in een busje 3 uur om vervolgens in een kano te stappen die ons (een stelletje uit Duitsland en uit Uruguai) in de plensende regen naar de Jamu Lodge brengt. Ondanks de poncho zijn we tot onze onderbroek nat en koud. Ik genoot absoluut niet van het prachtige regenwoud waar we doorheen voeren. Bij aankomst in de Jamu Lodge werd het droog.

11 t /m 14 februari :Samenvatting van de belevenissen in de Jamu Lodge: Het complex bestaat uit houten hutjes met rieten daken met 12 woon verblijven/cabanas en 1 groot overdekt terras geschikt als eetgelegenheid met een keuken en een bar. Ziet er leuk uit. In de kamer staat een 2 persoons bed voorzien van een muskietennet, open ramen en er is een douche en toilet. De eerste avond gaan we nog met de kano naar de Laguna grande. Het water is in 1 dag tijd 1 meter gestegen. Stukken die gisteren nog droog lagen staan nu onder water. De maaltijden zijn erg goed, twee keer per dag warm. Meestal gaan we 3x per dag op stap met de kano over de Rio en lago Cuyabena en Patu Coche met of zonder een wandeling overdag of in het donker in het regenwoud. In de dagen dat we hier zijn zien we mooie vogels zoals toekans, valken, vleermuizen, papegaaien, ibissen. Maar ook bijzondere dieren zoals apen, dolfijnen, luiaard, slangen, krokodillen, kalkoenen, kikvorsen, schorpioenen, grote spinnen en sprinkhanen en vlinders. En bomen en planten o.a. bromelia's, palmbomen, liana's, waterbomen en velen met geneeskrachtige werking. Ook hebben we een bezoek gebracht aan een familie in een comunity waar we hebben kunnen zien hoe ze juka (uitspraak joeka) verbouwen en verwerken tot een soort meel voor empanadas. Ze smaakten heerlijk met vis of jam. Tevens krijgen we van een sjamaan uitleg hoe hij sjamaan geworden is en hoe hij patiënten onderzoekt en behandelt. Ik had mij opgeworpen als vrijwilliger voor een demonstratie. Heel apart om dat mee te maken. De hele dag en nacht hoor je hier geluiden die de vogels en dieren maken in de directe omgeving. Het is bijzonder om daar 's nachts in bed naar te luisteren. 's Morgens is het rond 6 uur licht en 's avonds rond 6.30 uur donker. Alleen donderdagochtend heeft het nog een paar uurtjes geregend, maar verder is het gelukkig droog gebleven. Momenteel zitten we hier met mensen (meestal stelletjes) uit Uruguay, Denemarken, België, Duitsland, Nederland en Ecuador. Dus meestal is ook hier Engels. De gidsen spreken zowel Spaans als Engels. Omdat ik alleen ben zit ik in de kano meestal voorin naast de gids en krijg ik daardoor altijd wat extra aandacht van hem en het beste zicht op het water en het regenwoud. Het enige nadeel is hier dat het erg vochtig is en dat de natte kleren totaal niet willen drogen.

Vrijdag 14 februari:
Is het al weer de laatste dag in de Amazone. Het is zelfs wat zonnig als we weer 2 uur moeten varen om vervolgens 2 uur met de bus naar Lago Agrio worden gebracht. Vanuit Lago Agrio is het slechts 40 min. vliegen naar Quito (en 8 uur met de bus). Toevallig kom ik dezelfde man uit Quito tegen met wie ik ook op de heenreis had ontmoet, die voor zaken naar Lago Agrio moest. Zo konden we ons ervaringen weer delen. In Quito wordt ik opgewacht door dezelfde taxichauffeur die ik al 2x eerder had gehad, die me naar de busterminal brengt aan de andere kant van de stad. Maar omdat het rond 18.00 uur spits tijd is doen we er 1,5 uur over. Maar doordat we gezellig konden praten ging die tijd ongemerkt voorbij. Inmiddels was het 20.30 uur toen ik de bus naar Otavalo kon nemen. Gelukkig had de taxichauffeur een telefoon waarmee ik de fam. Tuquerres ( mijn ex-gastgezin) op de hoogte kon stellen dat ik in aankomst was en zouden ze me oppikken in Otavalo. Ook die bus deed er door de verkeersdrukte langer over, maar uiteindelijk kom ik om 22.30 uur aan. Maar ik zie geen fam. Tuquerres. Toen heb ik maar de taxi genomen naar hun huis in Iluman. Daar bleek dat ik 1 halte te vroeg was uitgestapt en daarom had ik Alejandro mis gelopen. Gelukkig was Esthela wel thuis en werd ik heel hartelijk ontvangen. Het voelde alsof ik weer thuiskwam.

Zaterdag 15 februari:
Alejandro heeft maar een korte nacht gehad want hij moest al om 5 uur op om zijn kramen op de Poncho markt in Otavalo op te tuigen met armbanden, kettingen en stenen. De rest van de familie en ik gaan rond 9.30 uur met de bus. Ook Esthela en de kinderen helpen mee bij het verkopen van hun spullen. Voor mij is het een dag van herkenning: ik loop over de markt en de zijstraten waar van alles te koop is zoals alpaca stof, poncho's, sieraden, etc. Ook ga ik kijken bij de busterminal waar ik gisteren avond had moeten uitstappen en op mijn ex werk adressen Dispensario Medico municipal en Jambi Huasi (beiden gesloten op zaterdag middag)
Om 18.30 uur worden alle uitgestalde waar op de Poncho markt weer ingepakt en om 20.00 uur kunnen we naar huis vertrekken ( met z'n elfen, waarvan 5 kinderen, in een kleine auto). En om 21.00 uur gaan we aan tafel. Voor de markt kooplui is het fysiek erg zwaar tegen een laag inkomen, want veel toeristen dingen ook nog af. Ik zou het niet op kunnen brengen!. Momenteel zijn ze in hun bovenhuis kamers aan het maken die ze in de toekomst hopelijk kunnen verhuren aan toeristen, om zodoende wat extra inkomen te hebben. Overdag met de zon is het warm (22 graden) maar 's ochtends en 's avonds is het fris.

Zondag 16 februari:
Terwijl de familie naar de Mormonen kerkdienst gaat, loop ik mijn bekende route via Peguche naar Otavalo. In Peguche is het folkloristische feest Pawkar Raymi. Er zijn voetbalwedstrijden en erom heen staan kraampjes waar men wat kan drinken en eten o.a. cuy = kavia en er is muziek. Heel gezellig!
Daarna ga ik op bezoek bij mijn oude lerares Spaans: een heel leuk wederzien. Ik heb zelfs nog wat fysiotherapeutisch werk verricht door haar moeder van 85 jaar, die na een val een heupoperatie had ondergaan, wat oefeningen te geven. Dit was wel nodig aangezien ze 3 maanden postoperatief nog steeds slecht ter been was. 's Avonds had Esthela een lekkere maaltijd bereid met choclo con queso (mais met kaas), aardappels, kip en varkensvlees. Maar ik had niet zo'n trek aangezien ik tussen de middag ook al een warme maaltijd op had en ik aan de diarree ben a.g.v. de malaria tabletten malarone. Deze pillen moet ik nog 7 dagen door blijven slikken nadat ik uit het malaria gebied ben vertrokken.

Maandag 17 februari:
Het is al weer de laatste in Otavalo. Ik bezoek mijn oude werk adres Jambi Huasi. Ze waren heel enthousiast om me weer te zien!. Daarna ga ik met Alejandro en Esthela een cadeau voor hun kopen. En last but not least ga ik naar een internetcafé om mijn belevenissen en foto's op mijn weblog te zetten. Bij mijn gastgezin ligt helaas het internet eruit. Verder maak ik me gereed om morgen te vertrekken naar Colombia.

Dit zijn voorlopig weer mijn belevenissen van de laatste 14 dagen. Het is wel een lang verhaal geworden, maar ik heb weer zoveel meegemaakt !
Bedankt voor jullie meebeleven en spontane reacties.
Groetjes, Francine