6de verslag : Colombia, 25-02-2014
Door: Francine
Blijf op de hoogte en volg Francine
26 Februari 2014 | Colombia, Santa Marta
Hallo allemaal,
Inmiddels zit ik in Colombia. Het is weer een heel ander land waar ik nog nooit geweest ben.
Tot nu toe is het het minst aantrekkelijk land van Zuid Amerika wat ik tot nu toe gezien heb. Niet qua natuur, maar wel qua bestrating, de uitlaatgassen van de auto's maar ook qua mensen ( Sorry Mirella).
Dit slaat m.n. op de eerste dagen in Colombia. Naarmate ik meer noordelijker kom gedurende mijn reis in Colombia lijken de mensen aardiger te worden en minder onder invloed.
Maar ik zal bij het begin beginnen.
Dinsdag 18 februari:
Mijn gastgezin is heel verdrietig dat ik hun verlaat, maar ook erg blij dat ik geweest ben. Maar ik heb hun een mooi cadeau gegeven waaraan ze veel plezier zullen beleven.
Om 8.00 uur wordt ik opgehaald met een taxi busje. Bij Rumichaca gaan we de grens naar Colombia over. De taxichauffeur rijdt zonder te stoppen de grens over, vergetende dat ik een stempel van Ecuador en Colombia in mijn paspoort moet hebben, dus we moeten eventjes terug om te voorkomen dat ik problemen zal krijgen gedurende de rest van mijn reis.
Ik wissel nog wat dollars voor Colombiaanse pesos Je krijgt 1990 pesos voor 1 dollar m.a.w. veel papier voor weinig geld. Doordat er veel aan de weg wordt gewerkt zijn we pas om 12.30 uur in Ipialis. Ik verblijf hier in hotel Isabel 2. Aan de hand van een plattegronden ga ik het stadje verkennen. Ik kom vele ongure personen op straat tegen die of te veel gedronken hebben of drugs gebruikt hebben. En als je op straat iemand de weg vraagt negeren ze je alsof ze bang zijn. Er loopt ook veel politie rond. Ik stap de kathedraal van het plaatsje binnen waar ik aangesproken word door een man die wat vreemd uit zijn ogen kijkt. Hij zegt dat ik niet in de kerk mag zitten en gaat bellen (naar wie weet ik niet). Ik begrijp er niets van want er zitten nog meer mensen in de kerk, maar ik besluit om op te stappen. Buiten realiseer ik mij dat ik mijn notitieboekje en de plattegrond ben vergeten. Ik loop terug, maar weg was het notitieboekje en die enge man, doch de plattegrond lag er nog wel. Ik loop nog even langs het politiebureau en casa justicia waarnaar ze me doorverwijzen , maar daar wordt je heel onaangenaam benaderd. Het is aangenaam weer, ca. 20 graden als de zon schijnt maar het is fris als de zon is vergeten. Ik besluit maar om op tijd terug te keren naar mijn hotel, want hier moet je zeker niet bij donker alleen op straat lopen.
Woensdag 19 februari:
Ik heb een beroerde nacht gehad. Ik werd regelmatig wakker van de jeuk en de warmte van het pak dekens dekens wat op mijn bed lag. Ik kon niet ontdekken waardoor die jeuk was ontstaan (ik zag geen luizen). Om 7.15 uur word ik naar de busterminal gebracht doch de bus naar Popayan vertrekt pas om 8.15 uur. De natuur onderweg was schitterend met hoge bergen en diepe ravijnen. Doch de weg kronkelde behoorlijk en de buschauffeur reed erg hard, ook door die haarspeld bochten. Onderweg krijgen we krijgen 2 keer controle van de douane. Een van de reizigers had valse papieren en moest de bus verlaten. Ik was toen extra blij dat ik een stempel van Colombia in mijn paspoort had staan. Het is bloed heet in de bus. Twee keer wordt gestopt om wat te gebruiken en de benen te strekken. Om 17.15 uur zijn we pas in Popayan. De lucht ziet er dreigend uit, maar ik besluit desondanks lopend naar mijn hotel te gaan want ik kon geen bus of auto meer zien. Maar op een gegeven moment kwam de regen met bakken uit de hemel en de straten stonden blank. Op de plek waar ik kon schuilen was een bar / restaurant en toen ben ik daar maar gaan eten. En daarna kon ik mijn tocht naar mijn hotel Hostales verder vervolgen. Het is een aardig hotel in het centrum en bestaat uit 3 binnenplaatsen waar de kamers aan liggen. Doch ik krijg geen internet verbinding met wifi ondanks de hulp van een man die er verstand van zou hebben (?) Ik moet wel zeggen dat ik best moeite heb om het Spaans van de Colombianen te verstaan.
Donderdag 20 februari:
Ik ben weer behoorlijk aan de "race" a.g.v. de malaria tabletten. Gelukkig is het de laatste dag dat ik ze moet innemen (helaas moet ik ze in Venezuela weer gaan slikken). Ik had graag vandaag naar het National park gegaan maar voor die excursie had ik gisteren moeten reserveren. Helaas!
Popayan is een vrij grote plaats met wit gekleurde huizen. Dit ziet er goed uit, maar de bestrating en de hoeveelheid auto's met stinkende uitlaatgassen is bar en boos. Er is ook een manifestatie in de binnenstad waar meer dan 100 motorrijders aan mee doen: je werd er doof en misselijk van het lawaai en de stank. Terwijl ik rond wandel begint het te regenen en aan het eind van de middag weer. Balen!!
De telefoon verbinding van het hotel ligt er ook uit waardoor ze voor mij niet kunnen informeren , bij de de reisorganisatie, hoe laat morgenochtend voor mij de transfer is geregeld naar de busterminal. Het loopt duidelijk niet zo lekker hier. Maar het heeft ook weer z'n positieve kanten want hierdoor heb ik erg veel gepraat met de 2 jongens van de receptie die erg aardig zijn. Het fruit is trouwens ook erg lekker en goedkoop zoals een mango of een kleine ananas voor 400- 500 pesos = ca. 25 cent. En op de grote flatscreen T.V. in mijn hotelkamer heb ik kunstschaatsen gezien van de olympische spelen en er zijn gelukkig ook zenders met heerlijke Colombiaanse muziek (i.t.t. Chili en Argentinië). Uiteindelijk komt 's avonds iemand van de reisorganisatie doorgeven dat ik morgen om 7.30 uur word opgehaald. Eind goed al goed.
vrijdag 21 februari:
De taxi is mooi op tijd. Ik laat de chauffeur mijn bus ticket kopen, waardoor de prijs zakte van 32000 pesos naar 25000 pesos (buitenlanders krijgen een hoger tarief). Het is een rit van 4,5 uur naar San Augustin. Deze chauffeur rijdt gelukkig niet zo hard op deze slingerende weg. Maar desondanks is het afzien omdat hele stukken weg niet verhard zijn en omdat er veel aan de weg wordt gewerkt. Ook hier is de natuur prachtig: vele groene bergen en dalen en prachtig bloeiende bomen en struiken.
Ik zit naast een Colombiaan die duidelijk heel trots is op zijn land. Hij bevestigde trouwens dat hier veel marioana en cocaïne wordt gebruikt.
Aangekomen in San Augustin pak ik zelf de bus naar mijn hotel "Haciënda Anacaona". Het is een prachtige "boerderij" met een prachtige tuin en schitterend uitzicht en 2 mooie papegaaien. Ik heb een mooie kamer met 2 persoons bedden en ik kan zelfs buiten zitten. Momenteel zijn er m.n. Franse gasten. Helaas regent het af en toe, maar de temperatuur is overdag aangenaam, zo'n 19 graden. San Augustin is een gezellig stadje, ook de mensen zijn aardig en behulpzaam. Vanmiddag ben ik langs de toeristen office geweest en heb me laten voorlichten over de bezienswaardigheden hier. Teruglopend naar de Haciënda begint het weer te regenen. De zoon van de hoteleigenaar zag me lopen en bood me aan om mee terug te rijden achterop zijn motor; aardig he! Hopelijk is het morgen droog. Het valt op dat hier veel motors en brommers rijden en dat ze hun motor afzetten als ze de berg af rijden. Terwijl ik 's avonds buiten zit valt het licht uit. Op de tast kon ik gelukkig nog mijn zaklamp vinden. Uiteindelijk ben ik maar vroeg in bed gedoken.
Zaterdag 22 februari:
Het is vandaag gelukkig mooi weer. Lopend ga ik naar het Archeologisch park van Augustin. Het is prachtig gelegen in een tropisch woud /jungle. Een mysterieuze indianen stam heeft hier, rond 3300 jaar voor Christus, beelden gebouwd, variërend van 20 cm tot 7 meter hoogte. Ze kwamen hier om hun doden te eren en deden dat door stenen beelden en tombes uit vulkanisch gesteente (andesiet en tufsteen) te maken. De 500 beelden die hier staan hebben de vorm van dieren, krijgers en menselijke gezichten. Al lopend door het park kom ik een hele club motorrijders tegen uit Bogota die lid zijn van de Yamaha club. Ze vinden het heel bijzonder dat ik, een Nederlandse vrouw, hier rond loop. Sommigen zijn ook in Nederland geweest en zijn zeer enthousiast over ons landje. Ze maken foto's van mij of samen met mij. Lachen!!!
Daarna loop ik nog, via een landweg langs het hotel, naar la Pelota en el Purutal. Het is een mooie wandelroute met mooie bomen en bloemen en langs koffie plantages. Als het mooi weer is, is alles ook veel mooier. Ook is het 's avonds een genot om buiten te zitten en de krekels te horen
Morgen wordt weer een reisdag: met bus, taxi en vliegtuig ga ik naar Bogota. Ik heb vanavond nog niets gehoord hoe laat ik hier moet vertrekken.
Zondag 23 februari:
De dag verloopt heel anders dan ik had verwacht. Via een privé transport zou ik om 9.00 uur opgehaald worden om me naar Pitalito te brengen, waar ik de bus naar Neiva zou nemen. Maar het privé transport kwam niet en de verantwoordelijk reisorganisatie wist van niets. Toevallig ging de dochter van de eigenares van het hotel ook naar Neiva. Toen hebben we de reis maar samen ondernomen met een taxi en een micro busje. Ook deze weg slingert behoorlijk tussen het schitterende landschap, maar doordat er geen vrachtverkeer was verliep de reis voortvarend. Rond 14.30 uur komen we aan. We gingen daar eerst naar haar schoonouders die een uitgebreide warme lunch voor onze neus zetten. In Neiva is het veel warmer dan in San Augustin. Daarna gaan we samen met haar schoonzusje het mooie en moderne winkelcentrum bezoeken. Om 18.30 uur word ik met een taxi naar de luchthaven gebracht van Neiva. Daar hoorde ik dat de vlucht al om 19.10 uur naar Bogota ging en niet zoals in mijn reisschema staat om 20.10 uur. Gelukkig mocht ik toch nog mee.
De vlucht duurde maar 45 min. Ik zie dat veel mensen in het vliegtuig hebben gekocht in Neiva. Geprikkeld door mijn nieuwsgierigheid vraag ik aan een jonge dame wat voor bijzonders zij mee had genomen. Hierdoor ontstond weer een leuk gesprek en mocht ik de krokante zoute koekjes proeven en een bijzondere zwarte vrucht die je moest schillen.
In Bogota brengt een taxi me naar hotel Cass Gloria. Het ligt aan een heel bijzonder klein straatje met kleine barretjes in het centrum van de gezellige wijk La Candeleria. De kamer en het hotel is niet bijzonder, maar het is maar voor 2 nachten.
Maandag 24 februari:
Vandaag ga ik de grote stad Bogota bekijken m.n. de wijk La Candelaria met zijn klinker straatjes en gekleurde huisjes met houten balkonnetjes.
Bogota heeft een gematigd zeeklimaat doordat het op een hoogte ligt van 2600 meter, waardoor de gemiddelde temperatuur rond de 20 graden ligt.
Helaas kan ik geen bezoek brengen aan het beroemde goud museum omdat alle museums hier op maandag gesloten zijn. Ik kan wel de Cerro Monserrate te voet bestijgen die 500 meter boven de stad reikt (Cerro de Guadalupe ligt op 3152 meter). Het is een behoorlijke klim met een prachtig uitzicht over de stad. Er gaat ook een kabelbaan naar boven, maar die is meer voor "luie" mensen. Er staat daar een kerk en uiteraard stalletjes met souvenirs en rozenkransen en beeldjes. Er bevindt zich ook een statieweg die met Semana Santo wordt bewandeld. Ervaringen uitgewisseld met een aardig gezin uit Colombia. De terugweg gaat makkelijker via de trappen naar beneden. Vervolgen heb ik Plaza Bolívar nog bezocht waar de kathedraal, Palacia de Justicia en Llievano aan liggen evenals het Capitolio. Het zijn immense gebouwen aan een ongezellig plein met veel duiven. Verder worden de woonvertrekken van de president fors bewaakt door de politie. Die zijn trouwens overal in de stad in grote betalen aanwezig en hebben dan soms ook een narcotica hond bij zich. Deze mooie zonnige dag eindigt met wat regen: jammer, maar ik heb geboft want Bogota staat bekend om z'n regen.
Dinsdag 25 februari:
Vandaag ga ik weer verkassen en wel met het vliegtuig naar Santa Marta , aan de noord kust van Colombia. Het is maar 1 uur vliegen, maar de temperatuur is een veelvoud van die van Bogota nl. 32 graden en dat voelt erg warm aan. Ik logeer hier in Park hotel wat direct aan het water en strand van de Baai van Taganga ligt. Santa Marta is de oudste stad van Zuid Amerika. Ik besluit om direct een duik in het water te nemen en dat was heerlijk. Maar op het kleine strand kon je niet liggen of lopen want het was veel te heet. Verder heb ik het stadje bekeken met z'n oude kathedraal en de rugzak gepakt want morgen begint mijn 5daagse trekking "Cuidad perdida " opzoek naar de verloren stad. We slapen 's nachts in een hangmat wat voor mij helemaal nieuw is. Verder zal het wel warm zijn, denk ik.
Dit zijn mijn belevenissen van de afgelopen week.
Tot dinsdagavond 4 maart ben ik per mail niet bereikbaar aangezien er geen wifi verbinding is tijdens de trail.
Maar daarna zal ik verslag doen van de trekking en foto's op mijn weblog zetten.
Bedankt voor juli reacties, leuk om wat van jullie te horen!
Groetjes, Francine
Inmiddels zit ik in Colombia. Het is weer een heel ander land waar ik nog nooit geweest ben.
Tot nu toe is het het minst aantrekkelijk land van Zuid Amerika wat ik tot nu toe gezien heb. Niet qua natuur, maar wel qua bestrating, de uitlaatgassen van de auto's maar ook qua mensen ( Sorry Mirella).
Dit slaat m.n. op de eerste dagen in Colombia. Naarmate ik meer noordelijker kom gedurende mijn reis in Colombia lijken de mensen aardiger te worden en minder onder invloed.
Maar ik zal bij het begin beginnen.
Dinsdag 18 februari:
Mijn gastgezin is heel verdrietig dat ik hun verlaat, maar ook erg blij dat ik geweest ben. Maar ik heb hun een mooi cadeau gegeven waaraan ze veel plezier zullen beleven.
Om 8.00 uur wordt ik opgehaald met een taxi busje. Bij Rumichaca gaan we de grens naar Colombia over. De taxichauffeur rijdt zonder te stoppen de grens over, vergetende dat ik een stempel van Ecuador en Colombia in mijn paspoort moet hebben, dus we moeten eventjes terug om te voorkomen dat ik problemen zal krijgen gedurende de rest van mijn reis.
Ik wissel nog wat dollars voor Colombiaanse pesos Je krijgt 1990 pesos voor 1 dollar m.a.w. veel papier voor weinig geld. Doordat er veel aan de weg wordt gewerkt zijn we pas om 12.30 uur in Ipialis. Ik verblijf hier in hotel Isabel 2. Aan de hand van een plattegronden ga ik het stadje verkennen. Ik kom vele ongure personen op straat tegen die of te veel gedronken hebben of drugs gebruikt hebben. En als je op straat iemand de weg vraagt negeren ze je alsof ze bang zijn. Er loopt ook veel politie rond. Ik stap de kathedraal van het plaatsje binnen waar ik aangesproken word door een man die wat vreemd uit zijn ogen kijkt. Hij zegt dat ik niet in de kerk mag zitten en gaat bellen (naar wie weet ik niet). Ik begrijp er niets van want er zitten nog meer mensen in de kerk, maar ik besluit om op te stappen. Buiten realiseer ik mij dat ik mijn notitieboekje en de plattegrond ben vergeten. Ik loop terug, maar weg was het notitieboekje en die enge man, doch de plattegrond lag er nog wel. Ik loop nog even langs het politiebureau en casa justicia waarnaar ze me doorverwijzen , maar daar wordt je heel onaangenaam benaderd. Het is aangenaam weer, ca. 20 graden als de zon schijnt maar het is fris als de zon is vergeten. Ik besluit maar om op tijd terug te keren naar mijn hotel, want hier moet je zeker niet bij donker alleen op straat lopen.
Woensdag 19 februari:
Ik heb een beroerde nacht gehad. Ik werd regelmatig wakker van de jeuk en de warmte van het pak dekens dekens wat op mijn bed lag. Ik kon niet ontdekken waardoor die jeuk was ontstaan (ik zag geen luizen). Om 7.15 uur word ik naar de busterminal gebracht doch de bus naar Popayan vertrekt pas om 8.15 uur. De natuur onderweg was schitterend met hoge bergen en diepe ravijnen. Doch de weg kronkelde behoorlijk en de buschauffeur reed erg hard, ook door die haarspeld bochten. Onderweg krijgen we krijgen 2 keer controle van de douane. Een van de reizigers had valse papieren en moest de bus verlaten. Ik was toen extra blij dat ik een stempel van Colombia in mijn paspoort had staan. Het is bloed heet in de bus. Twee keer wordt gestopt om wat te gebruiken en de benen te strekken. Om 17.15 uur zijn we pas in Popayan. De lucht ziet er dreigend uit, maar ik besluit desondanks lopend naar mijn hotel te gaan want ik kon geen bus of auto meer zien. Maar op een gegeven moment kwam de regen met bakken uit de hemel en de straten stonden blank. Op de plek waar ik kon schuilen was een bar / restaurant en toen ben ik daar maar gaan eten. En daarna kon ik mijn tocht naar mijn hotel Hostales verder vervolgen. Het is een aardig hotel in het centrum en bestaat uit 3 binnenplaatsen waar de kamers aan liggen. Doch ik krijg geen internet verbinding met wifi ondanks de hulp van een man die er verstand van zou hebben (?) Ik moet wel zeggen dat ik best moeite heb om het Spaans van de Colombianen te verstaan.
Donderdag 20 februari:
Ik ben weer behoorlijk aan de "race" a.g.v. de malaria tabletten. Gelukkig is het de laatste dag dat ik ze moet innemen (helaas moet ik ze in Venezuela weer gaan slikken). Ik had graag vandaag naar het National park gegaan maar voor die excursie had ik gisteren moeten reserveren. Helaas!
Popayan is een vrij grote plaats met wit gekleurde huizen. Dit ziet er goed uit, maar de bestrating en de hoeveelheid auto's met stinkende uitlaatgassen is bar en boos. Er is ook een manifestatie in de binnenstad waar meer dan 100 motorrijders aan mee doen: je werd er doof en misselijk van het lawaai en de stank. Terwijl ik rond wandel begint het te regenen en aan het eind van de middag weer. Balen!!
De telefoon verbinding van het hotel ligt er ook uit waardoor ze voor mij niet kunnen informeren , bij de de reisorganisatie, hoe laat morgenochtend voor mij de transfer is geregeld naar de busterminal. Het loopt duidelijk niet zo lekker hier. Maar het heeft ook weer z'n positieve kanten want hierdoor heb ik erg veel gepraat met de 2 jongens van de receptie die erg aardig zijn. Het fruit is trouwens ook erg lekker en goedkoop zoals een mango of een kleine ananas voor 400- 500 pesos = ca. 25 cent. En op de grote flatscreen T.V. in mijn hotelkamer heb ik kunstschaatsen gezien van de olympische spelen en er zijn gelukkig ook zenders met heerlijke Colombiaanse muziek (i.t.t. Chili en Argentinië). Uiteindelijk komt 's avonds iemand van de reisorganisatie doorgeven dat ik morgen om 7.30 uur word opgehaald. Eind goed al goed.
vrijdag 21 februari:
De taxi is mooi op tijd. Ik laat de chauffeur mijn bus ticket kopen, waardoor de prijs zakte van 32000 pesos naar 25000 pesos (buitenlanders krijgen een hoger tarief). Het is een rit van 4,5 uur naar San Augustin. Deze chauffeur rijdt gelukkig niet zo hard op deze slingerende weg. Maar desondanks is het afzien omdat hele stukken weg niet verhard zijn en omdat er veel aan de weg wordt gewerkt. Ook hier is de natuur prachtig: vele groene bergen en dalen en prachtig bloeiende bomen en struiken.
Ik zit naast een Colombiaan die duidelijk heel trots is op zijn land. Hij bevestigde trouwens dat hier veel marioana en cocaïne wordt gebruikt.
Aangekomen in San Augustin pak ik zelf de bus naar mijn hotel "Haciënda Anacaona". Het is een prachtige "boerderij" met een prachtige tuin en schitterend uitzicht en 2 mooie papegaaien. Ik heb een mooie kamer met 2 persoons bedden en ik kan zelfs buiten zitten. Momenteel zijn er m.n. Franse gasten. Helaas regent het af en toe, maar de temperatuur is overdag aangenaam, zo'n 19 graden. San Augustin is een gezellig stadje, ook de mensen zijn aardig en behulpzaam. Vanmiddag ben ik langs de toeristen office geweest en heb me laten voorlichten over de bezienswaardigheden hier. Teruglopend naar de Haciënda begint het weer te regenen. De zoon van de hoteleigenaar zag me lopen en bood me aan om mee terug te rijden achterop zijn motor; aardig he! Hopelijk is het morgen droog. Het valt op dat hier veel motors en brommers rijden en dat ze hun motor afzetten als ze de berg af rijden. Terwijl ik 's avonds buiten zit valt het licht uit. Op de tast kon ik gelukkig nog mijn zaklamp vinden. Uiteindelijk ben ik maar vroeg in bed gedoken.
Zaterdag 22 februari:
Het is vandaag gelukkig mooi weer. Lopend ga ik naar het Archeologisch park van Augustin. Het is prachtig gelegen in een tropisch woud /jungle. Een mysterieuze indianen stam heeft hier, rond 3300 jaar voor Christus, beelden gebouwd, variërend van 20 cm tot 7 meter hoogte. Ze kwamen hier om hun doden te eren en deden dat door stenen beelden en tombes uit vulkanisch gesteente (andesiet en tufsteen) te maken. De 500 beelden die hier staan hebben de vorm van dieren, krijgers en menselijke gezichten. Al lopend door het park kom ik een hele club motorrijders tegen uit Bogota die lid zijn van de Yamaha club. Ze vinden het heel bijzonder dat ik, een Nederlandse vrouw, hier rond loop. Sommigen zijn ook in Nederland geweest en zijn zeer enthousiast over ons landje. Ze maken foto's van mij of samen met mij. Lachen!!!
Daarna loop ik nog, via een landweg langs het hotel, naar la Pelota en el Purutal. Het is een mooie wandelroute met mooie bomen en bloemen en langs koffie plantages. Als het mooi weer is, is alles ook veel mooier. Ook is het 's avonds een genot om buiten te zitten en de krekels te horen
Morgen wordt weer een reisdag: met bus, taxi en vliegtuig ga ik naar Bogota. Ik heb vanavond nog niets gehoord hoe laat ik hier moet vertrekken.
Zondag 23 februari:
De dag verloopt heel anders dan ik had verwacht. Via een privé transport zou ik om 9.00 uur opgehaald worden om me naar Pitalito te brengen, waar ik de bus naar Neiva zou nemen. Maar het privé transport kwam niet en de verantwoordelijk reisorganisatie wist van niets. Toevallig ging de dochter van de eigenares van het hotel ook naar Neiva. Toen hebben we de reis maar samen ondernomen met een taxi en een micro busje. Ook deze weg slingert behoorlijk tussen het schitterende landschap, maar doordat er geen vrachtverkeer was verliep de reis voortvarend. Rond 14.30 uur komen we aan. We gingen daar eerst naar haar schoonouders die een uitgebreide warme lunch voor onze neus zetten. In Neiva is het veel warmer dan in San Augustin. Daarna gaan we samen met haar schoonzusje het mooie en moderne winkelcentrum bezoeken. Om 18.30 uur word ik met een taxi naar de luchthaven gebracht van Neiva. Daar hoorde ik dat de vlucht al om 19.10 uur naar Bogota ging en niet zoals in mijn reisschema staat om 20.10 uur. Gelukkig mocht ik toch nog mee.
De vlucht duurde maar 45 min. Ik zie dat veel mensen in het vliegtuig hebben gekocht in Neiva. Geprikkeld door mijn nieuwsgierigheid vraag ik aan een jonge dame wat voor bijzonders zij mee had genomen. Hierdoor ontstond weer een leuk gesprek en mocht ik de krokante zoute koekjes proeven en een bijzondere zwarte vrucht die je moest schillen.
In Bogota brengt een taxi me naar hotel Cass Gloria. Het ligt aan een heel bijzonder klein straatje met kleine barretjes in het centrum van de gezellige wijk La Candeleria. De kamer en het hotel is niet bijzonder, maar het is maar voor 2 nachten.
Maandag 24 februari:
Vandaag ga ik de grote stad Bogota bekijken m.n. de wijk La Candelaria met zijn klinker straatjes en gekleurde huisjes met houten balkonnetjes.
Bogota heeft een gematigd zeeklimaat doordat het op een hoogte ligt van 2600 meter, waardoor de gemiddelde temperatuur rond de 20 graden ligt.
Helaas kan ik geen bezoek brengen aan het beroemde goud museum omdat alle museums hier op maandag gesloten zijn. Ik kan wel de Cerro Monserrate te voet bestijgen die 500 meter boven de stad reikt (Cerro de Guadalupe ligt op 3152 meter). Het is een behoorlijke klim met een prachtig uitzicht over de stad. Er gaat ook een kabelbaan naar boven, maar die is meer voor "luie" mensen. Er staat daar een kerk en uiteraard stalletjes met souvenirs en rozenkransen en beeldjes. Er bevindt zich ook een statieweg die met Semana Santo wordt bewandeld. Ervaringen uitgewisseld met een aardig gezin uit Colombia. De terugweg gaat makkelijker via de trappen naar beneden. Vervolgen heb ik Plaza Bolívar nog bezocht waar de kathedraal, Palacia de Justicia en Llievano aan liggen evenals het Capitolio. Het zijn immense gebouwen aan een ongezellig plein met veel duiven. Verder worden de woonvertrekken van de president fors bewaakt door de politie. Die zijn trouwens overal in de stad in grote betalen aanwezig en hebben dan soms ook een narcotica hond bij zich. Deze mooie zonnige dag eindigt met wat regen: jammer, maar ik heb geboft want Bogota staat bekend om z'n regen.
Dinsdag 25 februari:
Vandaag ga ik weer verkassen en wel met het vliegtuig naar Santa Marta , aan de noord kust van Colombia. Het is maar 1 uur vliegen, maar de temperatuur is een veelvoud van die van Bogota nl. 32 graden en dat voelt erg warm aan. Ik logeer hier in Park hotel wat direct aan het water en strand van de Baai van Taganga ligt. Santa Marta is de oudste stad van Zuid Amerika. Ik besluit om direct een duik in het water te nemen en dat was heerlijk. Maar op het kleine strand kon je niet liggen of lopen want het was veel te heet. Verder heb ik het stadje bekeken met z'n oude kathedraal en de rugzak gepakt want morgen begint mijn 5daagse trekking "Cuidad perdida " opzoek naar de verloren stad. We slapen 's nachts in een hangmat wat voor mij helemaal nieuw is. Verder zal het wel warm zijn, denk ik.
Dit zijn mijn belevenissen van de afgelopen week.
Tot dinsdagavond 4 maart ben ik per mail niet bereikbaar aangezien er geen wifi verbinding is tijdens de trail.
Maar daarna zal ik verslag doen van de trekking en foto's op mijn weblog zetten.
Bedankt voor juli reacties, leuk om wat van jullie te horen!
Groetjes, Francine
-
26 Februari 2014 - 06:45
Jo:
Hallo Francine, een geweldig verslag, leuk om te lezen en goed te gebruiken als we zelf eens naar Colombia gaan. Wie weet? Veel plezier verder en succes met het schrijven van je mooie verslagen. We lezen ze met plezier! Hier is de lente veel te vroeg begonnen, maar we klagen niet.
Jo en Corrie. -
26 Februari 2014 - 08:02
Arjan:
Wat weer een ander land! Heel veel plezier op de trekking!
Groet,
Arjan -
26 Februari 2014 - 09:01
Paul En Nardy:
Hallo Francine,
Wat weer een geweldig verhaal. Je maakt wat mee. Dat wordt straks in IJsselstein helemaal afkicken voor je.
Heel veel plezier nog verder en succes met de trail.
Gr. Paul en Nardy -
26 Februari 2014 - 09:05
Mirella:
Mijn land heeft net als veel andere landen veel gezichten. Je hebt een van de mindere getroffen. Zo lees ik ook vaak verslagen van reizigers die Colombia heel mooie vinden, waarin bovenal de vriendelijkheid van de mensen naar voren komt. Die hebt je nog niet getroffen.
Het weer zit je ook niet mee en je touroperator in Nederland heeft niet alles goed geregeld en dat is jammer.
Wat mij eigenlijk verbaasd, is dat je zo veel risico's neemt, zoals in Buenos Aires, geld wisselen op straat. En in Bogotá ben jij te voet Monserrate beklommen, hetgeen niet verstandig is in verband met je veiligheid.
Je kiest in je vakantie de minste comfortabel situaties wat betreft verblijf en transport, dit bepaald in hoge mate de mensen die je treft en de omgeving waar je beweegt.
Hoe dan ook wil ik je nogmaals adviseren om niet zo maar ergens te gaan lopen, achter op iemands motor te stappen. Het is niet duur om de taxi te nemen of een excursie bij een reisbureau te boeken. Let ook op je spullen.
Veel plezier nog en tot je volgende verslag.
Groetjes, Mirella -
26 Februari 2014 - 10:43
Babs :
Duizelingwekkende verhalen, het is maar goed dat je een dagboek bij houdt.Kijk uit, maar wel blijven genieten
Babs -
26 Februari 2014 - 11:44
Jan Stiefelhagen:
Francine, we volgen je avonturen ademloos!!!!Bloedstollend spannend kan ik wel zeggen.
Kom behouden thuis. Groetjes, Jan. -
26 Februari 2014 - 11:55
Ria S:
Hallo Francine, Wat een verhalen. Ik hang aan je blog lippen! Pas goed op jezelf. Ria -
26 Februari 2014 - 13:46
Els En Louis:
Anderen schreven het al.......wat een verhalen. Wat een avontuur. Neem de waarschuwingen van Mirella ter harte! We blijven je volgen. Lekker weer vandaag 26-2, het bis zonnig en wel 13 graden!! Nog ens wat anders dan 32. Liefs van ons. -
26 Februari 2014 - 14:58
Erwin:
Wat een mooi gedetailleerd verslag weer. Geweldig verhaal weer. Veel plezier met de trail.
Erwin -
26 Februari 2014 - 15:15
Ria:
Ik kijk al weer uit naar je verslag over de trekking! -
27 Februari 2014 - 13:44
Leo En Margaret:
Wij zijn net terug van een familievakantie met de hele familie, 15 personen, van 9 mnd tot 71 jaar oud.
Was zeer geslaagd. Zelf waren we wat langer onderweg, daardoor enkele reisverslagen gemist, maar zij nu weer bij.
Wat een reis! Wij herkennen jouw reisstijl, niet zeuren maar genieten. Door de verhalen en foto's genieten wij mee.
Ga zo door, nog bijna vier weken. Super.
Als je je ETA opgeeft kan ik je weer ophalen.
alle goeds. Margaret en Leo -
27 Februari 2014 - 14:38
Nederlander In Colombia:
Hoi, hier een Nederlander in Colombia die hier uit interesse hier soms reisverslagen leest. Ik denk dat je enorme risico's neemt. Inderdaad te voet Monseratte beklimmen; dit staat er namelijk om bekend dat hier veel mensen beroofd worden. Of je verblijf in la candelaria waar het overdag gevaarlijk is laat staan 's avonds. Je reisplannen richting Venezuela triggerde mij om hier te reageren: ben je op de hoogte van de situatie momenteel in Venezuela? Dit land verkeerd in complete chaos. Laat je iig goed informeren mocht je daar toch naar toe gaan.
Zomaar een bezorgde landgenoot -
27 Februari 2014 - 15:34
Wim Bleeker:
Hoi Francine, wat een avonturen maak jij tovh mee in die verre landen , maar neem svp. het advies van "zomaar een bezorgde landgenoot" ter harte.
Wat leest jouw verslag lekker weg , het is net of je bij ons aan de keukentafel zit te vertellen.
Ja, over Venezuela staan hier ook regelmatig stukken in de krant dus pas extra op je spulletjes.
Hier gaat alles op rolletjes, we hebben de succesen van de Zwolse Olimpiers uitgebreid gevierd en menigeen verlangt nu naar de lente.
Het allerbeste toegewenst en ik hoop dat je nog een paar prachtige dagen zult beleven. -
27 Februari 2014 - 19:18
Henk En Jacqueline:
Hallo Francine.
We hebben je verslag gelezen en ervan genoten.
Je maakt een boel mee zeg.
Af en toe is het wel gevaarlijk zeg.
Ben je wel een beetje voorzichtig aub, want we willen je graag weer heel terugzien.
De komende dagen worden ook weer een heel avontuur.
We wensen je veel plezier en geniet er maar van.
groetjes Henk en Jacqueline
-
27 Februari 2014 - 22:51
Jose En Bert:
Heey Francine, alles is al geschreven, geniet ervan, maar wees voorzichtig met alle risico's die je neemt -
05 Maart 2014 - 11:40
Greet:
Neem ook even een kijkje op de site www.rijksoverheid.nl. Hierop staan t.a.v. Venezuela waardevolle tips.
Mocht je toch besluiten te gaan, registreer je dan in ieder geval via de website van de Nederlandse ambassade in Caracas, zoals op deze site ook voor een kort verblijf wordt geadviseerd.
Maar bij twijfel niet inhalen, zeggen wij altijd, dus neem s.v.p. geen onnodig risico.
Liefs, Greet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
