Ciudad Perdida, Tayrona N.P., Cartagena, 06-03-'14
Door: Francine
Blijf op de hoogte en volg Francine
06 Maart 2014 | Colombia, Cartagena
Hallo allemaal,
Ik ben wel een beetje geschrokken van jullie verontruste reacties. Het is in Colombia echt niet zo gevaarlijk als jullie denken (en ik in het begin ook dacht). De mensen zijn erg aardig en behulpzaam m.n. in het gebied vanaf en ten noorden van Bogota. Ook zie je overal politie agenten en militairen die de toeristen helpen en beschermen. Zo ook bij de beklimming van Monserate in Bogota en tijdens de trekking in de jungle. 's Avonds , als het donker is, zie je mij niet op straat. En ik draag geen kostbare sieraden en mijn rugzak en paspoort laat ik in mijn hotel. Ik stap alleen bij iemand achter op de motor die ik ken of te vertrouwen is. Dus er is geen reden om je ongerust te maken. Ik doe echt voorzichtig en de reisorganisatie heeft alles goed voor mij geregeld!!
Nu over mijn belevenissen de afgelopen week in Colombia:
De trekking naar Cuidad Perdida (de verloren stad) van 26/2 t/m 2/3:
Woensdag 26/2 om 11.00 uur worden wij, Thonbanny (gids), Janeth (kookster), Nicolas en Alvaro (2 vrienden uit Buenos Aires) en ik met een busje in 2 uur naar de startplaats Marchete Pelao gebracht. Hier krijgen we een uitgebreide lunch, waarna de voettocht gaat beginnen. Ik bof want een ezel wil de 1ste dag mijn rugzak dragen. Het is erg warm, ca. 30 graden.
Het heuvelachtige landschap van de Sierra Nevada de Santa Marta is erg mooi. Het is 5 dagen klimmen en dalen door de groene jungle en we moeten talloze malen de Buritaca rivier oversteken om de 44 km te overbruggen naar de "verloren stad".
Soms komen we een andere groep wandelaars tegen, doch het is over het algemeen erg stil op de route. Maar op de slaapplaatsen zien we meerdere trekkers. Nu en dan kunnen we zwemmen of pootje baden in de Buritaca rivier. De 1ste nacht slapen we in hangmatten in la cabana de Alfredo waar we ook genoten hebben van een heerlijke avondmaaltijd bestaande uit vis, rijst en salade. Het is voor mij erg wennen om in een hangmat te slapen met alleen een dak erboven. Alles is erg primitief: douchen met koud water ( is wel lekker bij deze hoge temperatuur), de hangmatten hangen dicht bij elkaar waardoor je wordt aangeraakt door de buurman/vrouw als hij/zij zich omdraait of je wordt wakker door het snurken. Maar het is ook een heel bijzondere ervaring in de buitenlucht!
De 2de dag wordt ons groepje van 3 man uitgebreid met 5 anderen die deze tocht in 4 dagen doen: een Duits stelletje, 2 Israëliërs en een Italiaan. We hebben lang op hun moeten wachten waardoor we 's avonds in het donker moesten lopen met een zaklamp. Maar we hebben genoten van de waterval, de mooie natuur en de Indianen die hier en daar in ronde hutjes wonen. We overnachten in Techomake en slapen in houten etage bedden. Na een heerlijke erwtensoep en kip gaan we al om 21.00 uur op stok.
De 3de dag lopen we naar la Peraiso. De voertaal is een combinatie van Spaans en Engels. Het groepje past goed bij elkaar. Onderweg krijgen we altijd wat fruit te eten en/of iets van snoep of koek. Inmiddels zijn er twee van ons groepje die last hebben van een schouder resp. de onderrug, die ik fysiotherapeutisch met succes kan behandelen. ' s Avonds eten we pasta en gaan ook weer op tijd naar ons bedje
De 4de dag is de grote dag waarop we Cuidad Perdida zullen zien. Om 5.00 uur worden we gewekt en na het ontbijt gaan we lopen, doch het is te laat om de "sunset" te zien. Ook nu komen we Indigenas tegen die kouwen op coca bladeren en creme kleurige kleren en laarsen dragen. De jongens dragen een tasje over hun schouders en de meisjes een collier. Ze sjouwen met boomstammen of mediteren. Op een gegeven moment moeten we 1200 stenen treden beklimmen die leiden naar de " Verloren Stad". Cuidad Perdida is rond 650 jaar na Christus opgericht door Tairona indianen (650 jaar vroeger dan Machu Picchu en was 10x groter). De indianen noemden deze stad Teyuna. Er bevinden zich cirkelvormige terrassen die met elkaar door stenen trappen zijn verbonden. Hier woonden destijs 2000 tot 8000 indianen. Het is niet geheel duidelijk of ze uitgestorven zijn door een ziekte of door een verovering door de Spanjaarden. In 1972 is Cuidad Perdida ontdekt door grafrovers en rond 1980 geëxploreerd door 4 Franse ontdekkingsreizigers. Nu is 60% gerestaureerd. Na de lunch is het nog 3 uur lopen naar ons vorige kampement Techomake.
De 5de dag is een lange en pittige wandeldag. Na een stevig ontbijt met roerei, boterhammen en fruit gaan we om 8.00 uur op pad. Maar ik moet eerst de rug van Alvaro behandelen waar hij veel last van heeft. Het is vandaag extreem warm en zonnig met lange klimpartijen en afdalingen. Onderweg slingeren we aan lianen en bezoeken een huisje waar ze koffie en pure chocolade verkopen. Nu krijgt een Israëliër last van zijn knie a.g.v. het vele afdalen. Gelukkig was er weer een fysiotherapeut in de buurt die hem kon helpen. Om 15.30 uur zijn we weer terug op ons startpunt 5 dagen geleden casa Campesino/Marchete Pelao . Hier krijgen we weer een uitgebreide lunch en kunnen we ons wat opfrissen.
Het was een geweldige wandel 5 daagse!!
Nu gaan onze wegen weer uit elkaar.
Ik wordt afgezet om 17.45 uur bij de ingang van het Nationale Park van Tayrona. Normaliter gaat dit park om 17.00 uur dicht, maar doordat ik een voucher had voor het park en een hangmat in Arrecifes, mocht ik na een lange discussie naar binnen ( doch de 2 Argentijnen niet want die hadden niet gereserveerd). Na een tochtje van 10 min. achter op de motor en daarna 1 uur lopen door het park had ik om 19.30 uur de camping van Arrecifes bereikt. Na een biertje in het restaurant ben ik mijn hangmat (hamaca in het spaans) ingedoken. Gelukkig had ik al wat ervaring opgedaan tijdens de trekking. Nu stond ik er weer alleen voor. Er waren maar een paar mensen die er sliepen.
Maandag 3 maart: Het Nationale Park van Tayrona: Arrecifes.
Het is weer warm en zonnig weer. Ideaal om langs het strand te wandelen en in de zee te zwemmen. Bij Arrecifes is de zee te gevaarlijk, maar je kunt in 30 - 60 min. via het strand en door het park naar Playa Arenilla, een natuur zwembad of naar el Cabo San Juan del Guia lopen.
Hier is een mooi strand met palmbomen en de temperatuur van het water is heerlijk. Heerlijk bijkomen en ontspannen na de lichamelijke inspanningen van de trekking. Het is eigenlijk wel jammer dat het om 18.30 uur al donker is, maar gelukkig heeft de camping een open restaurant waar het 's avonds goed vertoeven is.
Dinsdag 4 maart: van Arrecifes naar Cartagena.
Bij de uitgang van het Park van Tayrona zou om 11.00 uur een privé transport voor mij staan om mij naar Cartagena te brengen. Dus op mijn gemak loop ik met mijn rugzak, via het park, er naar toe. Ik was ruim op tijd op de parkeerplaats. Maar de chauffeur stond 200 meter verder op mij te wachten, daar waar de paarden stonden. Dus dat was eventjes een miscommunicatie, maar met 20 min. vertraging kon de rit van 290 km. In een luxe auto met airconditioning beginnen. We moesten eerst langs Santa Marta om mijn bagage en paspoort op te halen. Onderweg nog een empanada en een arepa con huevos en con queso (specialiteit van de streek) gegeten. Helaas mocht op deze autoweg niet harder dan 80 km per uur gereden worden. Het was te merken dat hier ook carnaval gevierd wordt, want bij diverse stops werden we aangesproken door verklede en zingende mensen. Om 16.30 uur komen we aan bij hotel Villa Colonial in Cartagena. Het is een koloniaal getint hotel vlak bij de historische stad met T.V, air conditioning en balkon.
Woensdag 5 maart: Cartagena.
Na een koude douche heb ik heerlijk kunnen ontbijten op het dakterras van het hotel. Dit is heerlijk bij een temperatuur van boven de 30 graden.
Daarna ga ik de stad verkennen. Cartagena heeft een historische oud centrum omgeven door stadsmuren en uitgeroepen door UNESCO tot wereld erfgoed. Allereerst heb ik het schitterende fort bezocht genaamd Castillo de San Felipe de Barajas, gebouwd tussen 1536-1657 op de heuvels van San Lázaro. En in 1657 gerestaureerd door een Nederlander Ricardo Carr (klinkt niet echt Nederland, he) ! Daarna heb ik gelopen over de lange en brede stadsmuren met een mooi uitzicht over de stad en de baai. Andere oudere gebouwen zijn la Palacio de la Inquisicion, Torre de reloy en diverse kerken. Het is te zien dat het vandaag Aswoensdag is want vele katholieken gaan naar de kerk om een askruisje te halen en lopen met een groot zwart kruis op het voorhoofd door de stad. Ik koop nog 2 C.D.'s met Colombiaanse muziek.
Het valt op dat de Colombianen erg beleefd zijn, verkopers zeggen constant " a la orden" (tot uw dienst) en spreken altijd met 2 woorden: "si of no seniora". En er wonen in deze regio heel veel zwarte mensen, waarschijnlijk zijn die hier naar toe verscheept tijdens de slavernij.
Om 18.30 uur ben ik weer terug op mijn hotelkamer. Op de T.V. zie ik de onrust in Venezuela m.n. in Caracas ( 1 jaar na het overlijden van Javez) en dat Maduro de betrekkingen met Panama heeft verbroken. Jullie hoeven je niet ongerust te maken over mijn verblijf in Venezuela vanaf a.s. vrijdag, want ik ben maar 1 nacht in Caracas en dan wordt ik begeleid van de luchthaven naar het hotel en terug. En in de rest van Venezuela is het rustig volgens het reisbureau.
Donderdag 6 maart : Cartagena.
Vandaag ga ik naar het strand van Cartagena, een half uur lopen vanaf het hotel. Het is een mooi zandstrand, doch jammer genoeg staan er hele hoge flats. De water temperatuur was heerlijk om te zwemmen, doch het was een beetje bewolkt (misschien wel goed voor mijn huid die anders te veel zou verbranden). Daarna ga ik mijn laatste Colombiaanse pesos opmaken en naar het internet café om mijn foto's op de weblog te zetten
Dit zijn weer mijn belevenissen van de afgelopen week.
Bedankt voor jullie relaties.
Groetjes van Francine
Ik ben wel een beetje geschrokken van jullie verontruste reacties. Het is in Colombia echt niet zo gevaarlijk als jullie denken (en ik in het begin ook dacht). De mensen zijn erg aardig en behulpzaam m.n. in het gebied vanaf en ten noorden van Bogota. Ook zie je overal politie agenten en militairen die de toeristen helpen en beschermen. Zo ook bij de beklimming van Monserate in Bogota en tijdens de trekking in de jungle. 's Avonds , als het donker is, zie je mij niet op straat. En ik draag geen kostbare sieraden en mijn rugzak en paspoort laat ik in mijn hotel. Ik stap alleen bij iemand achter op de motor die ik ken of te vertrouwen is. Dus er is geen reden om je ongerust te maken. Ik doe echt voorzichtig en de reisorganisatie heeft alles goed voor mij geregeld!!
Nu over mijn belevenissen de afgelopen week in Colombia:
De trekking naar Cuidad Perdida (de verloren stad) van 26/2 t/m 2/3:
Woensdag 26/2 om 11.00 uur worden wij, Thonbanny (gids), Janeth (kookster), Nicolas en Alvaro (2 vrienden uit Buenos Aires) en ik met een busje in 2 uur naar de startplaats Marchete Pelao gebracht. Hier krijgen we een uitgebreide lunch, waarna de voettocht gaat beginnen. Ik bof want een ezel wil de 1ste dag mijn rugzak dragen. Het is erg warm, ca. 30 graden.
Het heuvelachtige landschap van de Sierra Nevada de Santa Marta is erg mooi. Het is 5 dagen klimmen en dalen door de groene jungle en we moeten talloze malen de Buritaca rivier oversteken om de 44 km te overbruggen naar de "verloren stad".
Soms komen we een andere groep wandelaars tegen, doch het is over het algemeen erg stil op de route. Maar op de slaapplaatsen zien we meerdere trekkers. Nu en dan kunnen we zwemmen of pootje baden in de Buritaca rivier. De 1ste nacht slapen we in hangmatten in la cabana de Alfredo waar we ook genoten hebben van een heerlijke avondmaaltijd bestaande uit vis, rijst en salade. Het is voor mij erg wennen om in een hangmat te slapen met alleen een dak erboven. Alles is erg primitief: douchen met koud water ( is wel lekker bij deze hoge temperatuur), de hangmatten hangen dicht bij elkaar waardoor je wordt aangeraakt door de buurman/vrouw als hij/zij zich omdraait of je wordt wakker door het snurken. Maar het is ook een heel bijzondere ervaring in de buitenlucht!
De 2de dag wordt ons groepje van 3 man uitgebreid met 5 anderen die deze tocht in 4 dagen doen: een Duits stelletje, 2 Israëliërs en een Italiaan. We hebben lang op hun moeten wachten waardoor we 's avonds in het donker moesten lopen met een zaklamp. Maar we hebben genoten van de waterval, de mooie natuur en de Indianen die hier en daar in ronde hutjes wonen. We overnachten in Techomake en slapen in houten etage bedden. Na een heerlijke erwtensoep en kip gaan we al om 21.00 uur op stok.
De 3de dag lopen we naar la Peraiso. De voertaal is een combinatie van Spaans en Engels. Het groepje past goed bij elkaar. Onderweg krijgen we altijd wat fruit te eten en/of iets van snoep of koek. Inmiddels zijn er twee van ons groepje die last hebben van een schouder resp. de onderrug, die ik fysiotherapeutisch met succes kan behandelen. ' s Avonds eten we pasta en gaan ook weer op tijd naar ons bedje
De 4de dag is de grote dag waarop we Cuidad Perdida zullen zien. Om 5.00 uur worden we gewekt en na het ontbijt gaan we lopen, doch het is te laat om de "sunset" te zien. Ook nu komen we Indigenas tegen die kouwen op coca bladeren en creme kleurige kleren en laarsen dragen. De jongens dragen een tasje over hun schouders en de meisjes een collier. Ze sjouwen met boomstammen of mediteren. Op een gegeven moment moeten we 1200 stenen treden beklimmen die leiden naar de " Verloren Stad". Cuidad Perdida is rond 650 jaar na Christus opgericht door Tairona indianen (650 jaar vroeger dan Machu Picchu en was 10x groter). De indianen noemden deze stad Teyuna. Er bevinden zich cirkelvormige terrassen die met elkaar door stenen trappen zijn verbonden. Hier woonden destijs 2000 tot 8000 indianen. Het is niet geheel duidelijk of ze uitgestorven zijn door een ziekte of door een verovering door de Spanjaarden. In 1972 is Cuidad Perdida ontdekt door grafrovers en rond 1980 geëxploreerd door 4 Franse ontdekkingsreizigers. Nu is 60% gerestaureerd. Na de lunch is het nog 3 uur lopen naar ons vorige kampement Techomake.
De 5de dag is een lange en pittige wandeldag. Na een stevig ontbijt met roerei, boterhammen en fruit gaan we om 8.00 uur op pad. Maar ik moet eerst de rug van Alvaro behandelen waar hij veel last van heeft. Het is vandaag extreem warm en zonnig met lange klimpartijen en afdalingen. Onderweg slingeren we aan lianen en bezoeken een huisje waar ze koffie en pure chocolade verkopen. Nu krijgt een Israëliër last van zijn knie a.g.v. het vele afdalen. Gelukkig was er weer een fysiotherapeut in de buurt die hem kon helpen. Om 15.30 uur zijn we weer terug op ons startpunt 5 dagen geleden casa Campesino/Marchete Pelao . Hier krijgen we weer een uitgebreide lunch en kunnen we ons wat opfrissen.
Het was een geweldige wandel 5 daagse!!
Nu gaan onze wegen weer uit elkaar.
Ik wordt afgezet om 17.45 uur bij de ingang van het Nationale Park van Tayrona. Normaliter gaat dit park om 17.00 uur dicht, maar doordat ik een voucher had voor het park en een hangmat in Arrecifes, mocht ik na een lange discussie naar binnen ( doch de 2 Argentijnen niet want die hadden niet gereserveerd). Na een tochtje van 10 min. achter op de motor en daarna 1 uur lopen door het park had ik om 19.30 uur de camping van Arrecifes bereikt. Na een biertje in het restaurant ben ik mijn hangmat (hamaca in het spaans) ingedoken. Gelukkig had ik al wat ervaring opgedaan tijdens de trekking. Nu stond ik er weer alleen voor. Er waren maar een paar mensen die er sliepen.
Maandag 3 maart: Het Nationale Park van Tayrona: Arrecifes.
Het is weer warm en zonnig weer. Ideaal om langs het strand te wandelen en in de zee te zwemmen. Bij Arrecifes is de zee te gevaarlijk, maar je kunt in 30 - 60 min. via het strand en door het park naar Playa Arenilla, een natuur zwembad of naar el Cabo San Juan del Guia lopen.
Hier is een mooi strand met palmbomen en de temperatuur van het water is heerlijk. Heerlijk bijkomen en ontspannen na de lichamelijke inspanningen van de trekking. Het is eigenlijk wel jammer dat het om 18.30 uur al donker is, maar gelukkig heeft de camping een open restaurant waar het 's avonds goed vertoeven is.
Dinsdag 4 maart: van Arrecifes naar Cartagena.
Bij de uitgang van het Park van Tayrona zou om 11.00 uur een privé transport voor mij staan om mij naar Cartagena te brengen. Dus op mijn gemak loop ik met mijn rugzak, via het park, er naar toe. Ik was ruim op tijd op de parkeerplaats. Maar de chauffeur stond 200 meter verder op mij te wachten, daar waar de paarden stonden. Dus dat was eventjes een miscommunicatie, maar met 20 min. vertraging kon de rit van 290 km. In een luxe auto met airconditioning beginnen. We moesten eerst langs Santa Marta om mijn bagage en paspoort op te halen. Onderweg nog een empanada en een arepa con huevos en con queso (specialiteit van de streek) gegeten. Helaas mocht op deze autoweg niet harder dan 80 km per uur gereden worden. Het was te merken dat hier ook carnaval gevierd wordt, want bij diverse stops werden we aangesproken door verklede en zingende mensen. Om 16.30 uur komen we aan bij hotel Villa Colonial in Cartagena. Het is een koloniaal getint hotel vlak bij de historische stad met T.V, air conditioning en balkon.
Woensdag 5 maart: Cartagena.
Na een koude douche heb ik heerlijk kunnen ontbijten op het dakterras van het hotel. Dit is heerlijk bij een temperatuur van boven de 30 graden.
Daarna ga ik de stad verkennen. Cartagena heeft een historische oud centrum omgeven door stadsmuren en uitgeroepen door UNESCO tot wereld erfgoed. Allereerst heb ik het schitterende fort bezocht genaamd Castillo de San Felipe de Barajas, gebouwd tussen 1536-1657 op de heuvels van San Lázaro. En in 1657 gerestaureerd door een Nederlander Ricardo Carr (klinkt niet echt Nederland, he) ! Daarna heb ik gelopen over de lange en brede stadsmuren met een mooi uitzicht over de stad en de baai. Andere oudere gebouwen zijn la Palacio de la Inquisicion, Torre de reloy en diverse kerken. Het is te zien dat het vandaag Aswoensdag is want vele katholieken gaan naar de kerk om een askruisje te halen en lopen met een groot zwart kruis op het voorhoofd door de stad. Ik koop nog 2 C.D.'s met Colombiaanse muziek.
Het valt op dat de Colombianen erg beleefd zijn, verkopers zeggen constant " a la orden" (tot uw dienst) en spreken altijd met 2 woorden: "si of no seniora". En er wonen in deze regio heel veel zwarte mensen, waarschijnlijk zijn die hier naar toe verscheept tijdens de slavernij.
Om 18.30 uur ben ik weer terug op mijn hotelkamer. Op de T.V. zie ik de onrust in Venezuela m.n. in Caracas ( 1 jaar na het overlijden van Javez) en dat Maduro de betrekkingen met Panama heeft verbroken. Jullie hoeven je niet ongerust te maken over mijn verblijf in Venezuela vanaf a.s. vrijdag, want ik ben maar 1 nacht in Caracas en dan wordt ik begeleid van de luchthaven naar het hotel en terug. En in de rest van Venezuela is het rustig volgens het reisbureau.
Donderdag 6 maart : Cartagena.
Vandaag ga ik naar het strand van Cartagena, een half uur lopen vanaf het hotel. Het is een mooi zandstrand, doch jammer genoeg staan er hele hoge flats. De water temperatuur was heerlijk om te zwemmen, doch het was een beetje bewolkt (misschien wel goed voor mijn huid die anders te veel zou verbranden). Daarna ga ik mijn laatste Colombiaanse pesos opmaken en naar het internet café om mijn foto's op de weblog te zetten
Dit zijn weer mijn belevenissen van de afgelopen week.
Bedankt voor jullie relaties.
Groetjes van Francine
-
07 Maart 2014 - 07:31
Jo:
Bedankt voor je mooie verslag. We zijn gerustgesteld. De groep bofte wel wel dat hij een goede fysiotherapeute in zijn midden had. Veel plezier en blijf oppassen.
Jo en Corrie -
07 Maart 2014 - 08:37
Ria:
Altijd weer goed dat je je vak beheerst onder alle omstandigheden, daar maak je vrienden mee! Dankjewel voor de foto's, vooral die van de hangmatten, de cacaoboom en de geweldige natuur! Goede reis verder. -
07 Maart 2014 - 13:29
Babs :
Francine, we waren bezorgd over de onrust in de Venezuela. Hier komen onrustige berichten over de hoofdstad. Maar je bent zo langzamerhand ervaren genoeg. Geniet en kijk uit. Ach er zijn zoveel onrustige plekken in de wereld.
Hier genieten wij van het zeer vroege voorjaar. De bomen lopen uit en de bloemen spuiten de grond uit, héééérlijk
Liefs Roy en Babs
-
07 Maart 2014 - 16:14
Wim Bleeker:
Wat een prachtig verhaal en wat zijn we blij dat je het zo goed met je gaat. De lente komt langzaam om de hoek kijken in Zwolle en dat vinden we uitermate aangenaam. Vanmorgen heb ik
18 holes gegolfd met mijn competitie golfteam dus ook dat balletje rolt weer.
Francine , nog een paar lekkere weken toegewenst, geniet er maar van !!
Wim
-
07 Maart 2014 - 17:48
Elwin Stout:
Wat een geweldige reis maak je toch. Erg leuk om te lezen elke keer. -
07 Maart 2014 - 18:42
Riet:
Wat een verhalen en wat een mooie foto's. Heerlijk dat je zo van je reis geniet. Nog een fijne tijd en blijf gezond. Groetjes Nico en riet -
07 Maart 2014 - 19:04
José:
Francine,het was weer een genot om te lezen,en wat een mooie foto`s.
Geniet ervan!!
Lieve groet José -
07 Maart 2014 - 19:25
Frans:
Hoi Francine
een geweldige reis maak je. Leuke beschrijvingen maak je waardoor het voor ons ook leeft.
gr. Frans -
08 Maart 2014 - 20:12
Paul En Nardy:
Prachtig verhaal weer en mooie foto's. Zoals je ook al van Babs en Wim hebt gelezen genieten wij momenteel hier van een vroeg voorjaar. Heerlijk!
Doe voorzichtig en we kijken uit naar je volgende verslag.
gr. Paul en Nardy -
09 Maart 2014 - 08:05
Nardy:
Meid, wat een totaal ander leven heb jij op het ogenblik.Dat zal weer wennen worden in ons landje.Doe voorzichtig in Venezuela.
Groet Nardy -
12 Maart 2014 - 11:33
Els En Louis:
Wat een geweldige avonturen en wat zie en doe je veel. Je hoofd moet wel al bijna vol zitten.
Grappig dat je je beroep (roeping) toch niet helemaal achter je kunt laten.
Geniet nog maar van de laatste weken en doe voorzichtig.
lieve groet Els en Louis -
13 Maart 2014 - 09:39
Secretariaat Utrecht:
Wat een avontuur! Wat een leuke/ stoere foto hangend in de lianen.
Geniet er nog even van!
Groetjes Martine, Wilma, Miranda en Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
